Het had de jonge Lisette Bossert vast geholpen te weten dat ze een succesvol kok en (kook)boekenschrijver zou worden toen haar droom in diggelen viel. Keihard had ze ervoor gewerkt. Jaren bestonden haar dagen uit school en trainen. Toen gebeurde het -in haar ogen- onmogelijke: ze werd afgewezen bij de Rotterdamse Dansacademie…
Wie zoekt, zal vinden…
‘Dan maar de middelbare hotelschool’, dacht ze. Koken had ze tenslotte altijd al leuk gevonden. Ze voltooide haar studie en werkte in enkele doorsnee horecagelegenheden. Ze werd hier niet blij van. In de jaren hierop heeft ze commercieel werk afgewisseld met het werken op biologisch-dynamische boerderijen. Uiteindelijk viel het kwartje dat ze haar affiniteit met koken moest gaan koppelen met haar inmiddels diepgewortelde liefde voor biologische producten.
Ze kreeg er ZIN in
Na een jaar gewerkt te hebben in de keuken van Landgoed Kraaybekeerhof, hoorde ze van kloosterhotel ZIN. Het werd indertijd net opgericht. Ze besloot een open sollicitatie te doen voor de functie als chef-kok. In plaats van de geijkte sollicitatiebrief ging ze langs met een kartonnen gebaksdoos vol lekkere hapjes. Ze kreeg de baan en drukte direct haar biologische stempel op de keuken. Zoveel mogelijk producten komen uit de streek en ook wordt er door goede inkoop en de manier van serveren maar weinig weggegooid. Omdat er veel conferenties zijn waarbij dialoog erg belangrijk is, wordt het eten niet op borden maar op schotels geserveerd. Dit heeft als bijkomend voordeel dat alles wat overblijft de volgende dag door het personeel opgegeten wordt. In 2013 besloot ze afscheid te nemen van ZIN omdat ze meer ruimte nodig had om haar vleugels verder uit te slaan.
Door een tweetje televisiekok
Lisette zag via twitter een oproep waarin een kok gevraagd werd voor het EO programma Het Familiediner. ‘Dat is echt iets voor mij!’, dacht ze. Koken is tenslotte haar leven en ze heeft oprechte interesse in mensen. Ze reageerde op deze vacature en voor ze het wist stond ze in de keuken met een aangever van een familieruzie een gerecht te bereiden. Haar rol is om de deelne(e)m(st)er aan het programma zich op zijn of haar gemak te laten voelen en daarnaast natuurlijk om een lekkere maaltijd te verzorgen. Lisette vindt het werken voor het Familiediner ontzettend leuk. Niet alleen vanwege de spanning hoe het die dag zal verlopen: komt de ruzie ten einde of niet, maar ook omdat ze bij veel keukens mag binnenkijken. Ook de vergankelijkheid van deze werkzaamheden vindt ze fijn. Je begint ’s ochtends en ’s avonds is er gegeten en is het klaar.
Hoe Lisette met eten wil verbinden, vertelt ze in in het onderstaande filmpje:
Sobere overvloed
Lisette Bossert voelt zich als kok een onderdeel van de cyclus. Zonder de boer die met liefde en aandacht de groente, dieren en grond verzorgd, kan zij niet goed koken. Mooie producten komen met aandacht en geduld tot zijn recht. Het is de kunst om het beste uit het product te halen. Geduld is hier vaak het belangrijkste ingrediënt. Denk bijvoorbeeld aan het fruiten van een uitje. Doe je dit langzaam, op een laag pitje, dan komt de natuurlijke zoetheid in de pan tot ontwikkeling. Doe je het op een hoog vuur dan zal je de gebakken uien vaak liever in de vuilnisbak gooien dan opeten. ‘Je hoeft geen sterrenkok te zijn op je gasten een verrukkelijke kop soep te kunnen voorzetten. Alles wat je nodig hebt, is aandacht en pure, eerlijke ingrediënten’.
Kok met een missie
Lisette houdt niet van korte termijn denken. ‘Biologisch eten, is investeren in iets wat doorwerkt’, zegt ze hierover. Maar je zal haar nooit dit met een opgeheven vingertje zien vertellen. In haar boek ‘spiritualiteit werkt door in de keuken’ gaat ze dieper in op haar visie van eten. Anders dan wellicht de titel doet vermoeden, is het boek heel erg down to earth. Spiritualiteit is volgens haar bewust leven, dus met beide voeten op de grond.
Eten wat het seizoen schaft
Ze kookt volgens de seizoenen. Dit ziet ze juist als een uitdaging in plaats van een beperking. Ze is bijvoorbeeld van nature helemaal niet zo’n fan van kool maar omdat ze wil koken met wat er te krijgen is, bedacht ze er een fantastische marinade voor. Minder keuze maakt creatief, zo blijkt. Ze vindt het dan ook fantastisch om uitgedaagd te worden. Geef haar een aantal ingrediënten en haar culinaire brein begint te borrelen. Vandaar dat ze het ook erg leuk vindt om zo nu en dan recepten te schrijven voor groententassen als de Vitatas.
The sky is the limit
Lisette Bossert heeft door haar vaste baan op te zeggen tijd en ruimte om haar horizon te vergroten. Ze heeft tal van ideeen zoals bijvoorbeeld het geven van inspiratieworkshops voor koks in de zorg. Ze zou deze koks graag het plezier weer teruggeven van het koken en enthousiasmeren voor biologisch koken volgens de seizoenen. Maar ook het schrijven van recepten vind ze erg leuk om te doen. Ze schrijft nu voor De Visie, groententassen en biobudget.nl. Maar zoals gezegd: ze houdt van een uitdaging dus ze staat voor veel ideeen open!
